7. SINIF TÜRKÇE MERAM YAYINLARI DOST ACI SÖYLEMELİ DİNLEME METNİ
DOST ACI SÖYLEMELİ
Zaman zaman, dostlarımıza çok fenalık ediyoruz. Nasıl
ediyoruz bu fenalıkları biliyor musunuz? Onların kötü olduğunu
bildiğimiz hareketlerini desteklesek veya desteklemesek
bile, bu türlü hareketleri karşısında susmak suretiyle. Üstelik,
aslında bir nevi ahlaksızlık olan bu davranışımızı; yiğitlik,
insanlık, değerbilirlik namı altında süsleyerek iyi bir
şey yaparmış gibi yapıyoruz.
“Adam doğru yolda değil, bunu biliyorum. Ama sesimi
çıkaramam ki!.. Şu kadar senelik dostum bu adam benim!”
Yahut şöyle bir muhakeme: “Görüyorum, düpedüz yanlış
yolda. Hatta yaptığı edepsizlik. Ama hayatta bana öyle iyilik
etmiştir ki şimdi onun üzerine yürümek bana düşmez...”
Veyahut şu tarzda bir düşünce: Bir kere yanlış yola girdi.
Şimdi, oradan çıkacağım diye yapmadığını bırakmıyor.
İkaz edeceğim ama düşünüyorum: Bu adam, öğrencim (yahut
öğretmenim) benim! Ağzımı açamam ki!.. Fark etmiyoruz
ki dostlarımıza, öğrencilerimize, öğretmenlerimize;
kötü, yanlış, aykırı hareketleri karşısında takındığımız bu
koruyucu tavırlar, insanlık, değerbilirlik değil, basbayağı
ihanettir, alçaklıktır.
İyi bir dosta düşen vazife, sevdiği insanı korumak, onu
uyandırmak, onu yanlış yola giderken görürse kolundan tutup
çevirmektir. Uçuruma doğru giden çocuğumuz için “Çocuğumdur,
istediği yere gitsin, ben karşısına çıkmayayım!”
diyor musunuz? Tam tersine “Ne yapıyorsun?” diyerek onu
durdurmayı nasıl bir babalık vazifesi sayıyorsunuz, çok sevdiğiniz
dostlarınız, öğrencileriniz, öğretmenleriniz, fikir arkadaşlarınız
da yanlış yollara giderlerse önlerine çıkmak sizin
insanlık vazifenizdir. Bunu yapmazsanız, onlara iyilik değil,
kötülük etmiş olursunuz.
Ne yazık ki bizim memleketimizde görülen birçok kötülük,
hep arkadaşın arkadaşı koruması, fena yollara dökülenlerin
en yakınlarında bulunanlar tarafından sertçe uyarılmaması
yüzünden olmaktadır. Fikir arkadaşlarımız bir hata
yaparsa “Bizdendir!” diyerek sesimizi çıkarmıyoruz. Bu tutumumuzla,
dostumuzu içinden çıkaramayacağı bataklıklara
doğru sürüklemiş oluyoruz.
Hâlbuki biz; dostlarımızı, onların kızmaları, gücenmeleri
pahasına çekip çevirmesini bilseydik, hiçbir kötülük yeşerip
dal budak salmak imkânını bulamamış olacaktı. Hatalara
düşmüş dostlarımızın karşısına aslanlar gibi çıkıp “Dur!” demesini
öğrendiğimiz zaman, birçok kötülükleri önlemek
mümkün olabilir. İnsanlık namı altında benimsediğimiz ters
yol ise bizi en sevdiğimiz insanların uçuruma yuvarlanmalarına
göz yummuş, hatta onları o yola doğru itmiş duruma sokar.
Bundan vicdan azabı duymamak mümkün değildir. Ama
ne çare ki vaktinde yapılmamış müdahalelerin sebep olduğu
vicdan azapları, içimizdeki lekeyi silip süpüremez. Son pişmanlığın
fayda vermediği bunun için söylenmiştir. Dürüst
adam, dürüstlüğü en yakınlarına karşı dahi müdafaa edebilen
adamdır.
Hiç yorum yok: